دوستان عزيزاين بخش صرفا جهت آشنايي با برخي از بزرگان تاريخ آمده است و بسيار مختصر و كوتاه مي باشد .
ابوريحان بيروني :
ابوريحان محمد بن احمد بيروني ، فيلسوف و مورخ و زبان شناس و شاعر و رياضي دان و منجم ايراني در سال 362 هجري قمري در بيرون خوارزم پا بع عرصه ي گيتي نهاد .
وي قسمت نخست عمرش را در خوارزم گذراند و مورد توجه خوارزمشاه نيز بود و بعد از آن به خدمت شمس المعالي قابوس وشمگير آمد و از او حمايت ديد .
او در كنار سلطان محمود غزنوي به هند رفت تا در آنجا سانسكريت و فلسفه هند را بياموزد و توانست كتاب { تحقيق ماللهند } را كه متشمل بر زبان و فلسفه و تاريخ و اديان ملت باستاني هند است را بنويسد . وي در علوم نجوم و هندسه هم 2 تاليف دارد كه اولين آنها :
{{ التفهيم لاوايل صناعت التنجيم }} است كه در سال 420 نوشته است و دومين آنها { قانون مسعودي } است كه به نام سلطان محمود غزنوي در حدود سالهاي 421 – 427 نوشته است .
از آثار ارزشمند وي مي توان به : { الد ستور ، مقاليد علم هيئت ، الا ستيعاب في صنعه الاسطرلاب ،
الاستخراج الاوتار في الدائره ، التسطيح و تبطيح الكور } اشاره كرد .
سرانجام ابوريحان بيروني در سال 440 هجري قمري در غزنه ديده از جهان فرو بست .
ابوسعيد ابوالخير :
ابوسعيد ابوالخير يكي از عارفان بزرگ ايران است كه در سال 357 هجري در ميهنه از نواحي خاوران ابيورد متولد شد . پدر وي مردي عطار و عارف مشرب بود و در حلقه صوفيانه اي كه تشكيل مي داد سعي مي كرد فرزند خويش را نيز با اصول تصوف و عرفان آشنا سازد .
گفته ها و سخنان ارزشمند وي در كتاب {{ اسرار التوحيد في مقامات الشيخ ابي سعيد }} نقل شده است .
بعد از شيخ دو كتاب از سوي نوادگانش در رابطه با او نوشته شده است .
يكي {{ اسرار التوحيد ... }} نوشته محمد بن منور. و ديگري {{ حالات و سخنان شيخ ابوسعيد }}
نوشته كمال الدين محمد .
مي توان گفت ، ابوسعيد ابوالخير يكي از بزرگترين متصوفين و عارفان بزرگ ايراني است كه سرانجام در سال 440 هجري قمري در خراسان درگذشت .
اديب نيشابوري :
شاعر نابينا ولي زنده دل نيشابوري ، در سال 1281 هجري قمري همزمان با حكومت ناصرالدين شاه قاجار در روستايي واقع در نيشابور پا به عرصه گيتي نهاد .
در خانواده اي كشاورز مي زيست . نامش را عبدالجواد ناميدند ، اما به مرور زمان به اديب نيشابوري شهرت يافت . در سن چهار سالگي بر اثر بيماري آبله چشمهايش نابينا شد و پس از معالجه بسيار بر روي چشم چپش اندكي بينايي يافت . به همين دليل از رفتن به مكتب محروم ماند . اما داراي حافظه قوي و خوبي بود . شبي از شبهاي ماه مبارك رمضان كه پدرش ملاحسين دعاي سحر را زمزمه ميكرد به او گوش سپرد و دعا را حفظ شد . شب بعد كه پدر بر اثر خواب آلودگي دعا را اشتباه خواند ، اديب اشتباه پدر را تصحيح كرد و اين موضوع باعث شد او را به مكتب بفرستند .
در مكتب خيلي زود خواندن و نوشتن را آموخت و مقدمات تازي را فرا گرفت . پس از آن به نيشابور سفر كرد و تا شانزده سالگي آنجا ماند و در سال 1297 هجري قمري به مشهد رفت و درس هاي علوم مقدماتي ، صرف و نحو ، مقامات بديعي و منطق را آموخت و حكمت و كمال را به خوبي ميدانست و بعد از آن به نيشابور بازگشت . او مي توانست دوازده هزار شعر را نيز محفوظ بدارد .
اديب در اواخر عمرش به مشهد رفت و به تدريس علوم ديني در حوزه هاي علميه پرداخت .
امير خسرو دهلوي :
امير خسرو دهلوي شاعر معروف هندوستاني در سال 651 هجري در شمال هندوستان شهر پتيالي ديده به جهان گشود . پدرش در شهر (( كـش )) تركستان اقامت داشت و در حمله مغول به هندوستان مهاجرت كرد . او پس از تحصيلات علوم و ادبيات ، در دربار شاهان هندوستان جاي گرفت .
ديوان اشعار او بسيار معروف مي باشد و چند مثنوي هم سروده و قصه هايي از زبان هندي به فارسي ترجمه كرده است . اشعار مثنوي او حدود هيجده هزار بيت است .
وي از شعراي تراز اول ادبيات ايران است ، همچنين از مهمترين شعراي دوره مغول و تيموريان محسوب مي گردد .
در عرفان و تصوف نيز دستي توانا داشته است و سبك اصلي شعرهاي او سبك هندي مي باشد و ديوان معروف او مشتمل بر 5 قسمت است :
1- تحفه الصغر ، كه شامل اشعار دوران جواني اوست .
2- وسط الحيوه ، كه اين اشعار را بين 20 تا 30 سالگي سروده است .
3- غزه الكمال ، كه بين 30 تا 40 سالگي سروده است .
4- بقيه النقيه ، كه اشعار دوران پيري اوست .
5- نهايه الكمال ، كه شاعر آخرين شعرهايش را در آن سروده است .
از آثار ديگر او ميتوان به : مطلع الانوار – شيرين و خسرو - مجنون و ليلي - آيينه اسكندري – هفت بهشت – اعجاز خسرواني – قران السعدين – مفتاح الفتوح - خزائن الفتوح – رسائل الاعجاز اشاره كرد .
امير خسرو دهلوي در سال 725 در تنهايي و اندوه درگذشت و در كنار آرامگاه پدر و مرشد خود شيخ نظام الدين اوليا به خاك سپرده شد .
شيخ بهايي :
شيخ محمد بن حسين عاملي ملقب به بهاء الدين و معروف به شيخ بهايي از علماي معروف دوره صفوي و از نزديكان دربار شاه عباس در سال 953 در جبل عامل در شهر تاريخي بعلبك لبنان پا به عرصه گيتي نهاد . وي به علت عزيمت پدرش عزالدين حسين بن عبدالصمد به ايران او نيز راهي ايران شد و در ايران تحصيلاتش را ادامه داد . وي به زبانهاي فارسي و عربي تسلط داشت و در زمان شاه عباس به درجه شيخ الاسلامي رسيد .
او در رياضي و نجوم استاد بود . همچنين مهارت زيادي در زمينه فقه ، عرفان و فيزيك و هندسه و مكانيك داشت .
از آثار اين دانشمند و نويسنده نامي مي توان به : تشريح الافلاك - كشكول – نان و حلوا – جامع عباسي – شير و شكر – كتاب اربعين – و اشعاري به زبان فارسي اشاره كرد .
اين دانشمند بزرگ در سال 1031 هجري قمري در اصفهان ديده از جهان فرو بست و آرامگاهش در شهر مشهد در مسجد گوهر شاد قرار دارد .
عطار :
شيخ فريد الدين عطار نيشابوري در حدود سال 540 هجري در (( كـد كـن )) ، يكي از روستاههاي نيشابور ديده به جهان گشود .
پدر و مادرش تا ايام جواني اش زنده بودند . فريد الدين در ابتدا شغل پدريش يعني عطاري را پيشه كرده بود و در داروخانه اش به طبابت بيماران اشتغال داشته است .
وي در سالهاي مياني عمرش به عارفي آزاده و حقيقت بين تبديل شده است . گونه اي كه نيمه دوم حياتش را به تاليف كتب و سرودن اشعار گذرانده است .
مجموعه قصيده ها و غزليات وي بيشتر عرفاني ست . منطق الطير مهمترين اثر وي است كه در واقع مي توان اين كتاب را (( حماسه عرفاني )) ناميد ، الهي نامه از ديگر آثار وي است ، مصيبت نامه ، مختارنامه ، تذكره الاوليا نيز از ديگر آثار وي است .
سال فوت شيخ نيشابور به درستي معلوم نيست . البته نبايد از سال 617 هجري ديرتر باشد و برخي نوشته اند كه وي بر اثر حمله خانمانسوز مغول به نيشابور شهيد شده است .
ويكتور هوگو :
ويكتور ماري هوگو نويسنده و شاعر بزرگ فرانسوي در شهر بزانسون واقع در شرق فرانسه در سال 1802 ميلادي پا به عرصه گيتي نهاده است . سومين فرزند ژوزف لئو پو لد سيژ يسبر هوگو و سوفي فرانسوارنزه بوشه مي باشد .
پدرش يك ارتشي بود كه در خدمت ناپلئون مشغول بود و مادرش دختر يك كاپيتان كشتي بازرگاني بود . به دليل شغل پدرش همواره با او به جنگ هاي ايتاليا و اسپانيا ميرفت ولي سرانجام در سال 1812 با مادرش در پاريس سكني گزيد و بين سنين هفت تا سيزده سالگي اشعاري سرود كه جايزه فرهنگستان نصيب او گرديد و در همين موقع شاتوبويان ، وي را كودك عالي خواند .
بعد از آن با دختري تحت نام آدل فوشه كه از كودكي دوستش داشت ازدواج كرد .
بعد از اندكي به واسطه مقام پرستي اش وارد سياست گرديد و ناپلئون سوم او را به جزيره كزنري تبعيد نمود و طي 18 سال در آنجا اقامت كرد اما وقتي كه رژيم جمهوري در فرانسه مستقر گرديد وي به پاريس مراجعت نمود .
خانه هوگو محل اجتماع نويسندگاني رومانتيك بود و از آن ميان ميتوان آلفرد دوويني و منتقد ادبي شارل اگوستين سنت بورا ، را نام برد . همچنين وي عضو شوراي ملي و بعد از آن سناتور جمهوري سوم شد و در اواخر عمرش ، پسرانش و همسرش را از دست داد .
از آثار جاويدان اين نويسنده توانا مي توان به : گوژپشت نتردام – بينوايان – كارگران دريا – آخرين روزهاي يك محكوم – تاريخ يك جنايت – مردي كه مي خندد – كلود ولگرد اشاره كرد .
عاقبت ، ويكتور هوگو در سال 1885 ديده از جهان فرو بست و دولت فرانسه براي او عزاي عمومي اعلام نمود .
هومر :
هومر نويسنده معروف و نامي يوناني كه از زندگي او اطلاع چنداني در دسترس نيست و فقط مي دانيم كه ظاهرا ده قرن بيش از ميلاد مسيح مي زيسته است .
دو اثر بزرگ وي (( ايلياد )) و (( اوديسه )) چنان پخته است كه به نظر نمي رسد كه اين دو اثر، اولين اثر هنري ملت يونان باشد ، بلكه تكامل يافته تلاش هاي ادبي اين ملت در طول روزگاران دراز است .
نخستين فردي كه اشعار پراكنده هومر را جمع آوري كرد (( اريستاركوس )) ، رئيس كتابخانه اسكندريه بود كه 150 سال قبل از ميلاد دو كتاب منتشر كرد .
هومر در اواخر عمر دو چشم خود را از دست داد .
جلال آل احمد :
جلال آل احمد نويسنده متفكر و متبحر ايراني در سال 1302 هجري شمسي در خانواده اي مذهبي به دنيا آمد .
در سن بيست سالگي به مدت چند ماه در نجف درس طلبگي را دنبال كرد ولي بعد از مدتي به سرزمين خود ايران بازگشت و عضو احزاب سياسي شد اما به علت اينكه در اين محيط نتوانسته بود ، آرمانهاي خود را بيابد از آنها جدا شد . از سال 1326 به شغل معلمي روي آورد و نويسندگي را شروع كرد .
وي با نوشته هاي طنز آميز خود كه اوضاع سياسي يا اجتماعي جامعه را نشان مي داد ، شهرتي عظيم در بين طبقات جوان و يا تحصيل كرده به دست آورد .
اولين داستان آل احمد در سال 1324 تحت عنوان زيارت در مجله سخن ، چاپ شد . كتابي ديگر از او به عنوان (( از رنجي كه مي بريم )) در سال 1326 نوشته شد كه اين كتاب بر اثر شعارهاي حزبي در مورد فشاري كه حكومت بر افراد سياسي و كارگران مي آورد ، نوشته شده بود .
در كتابهاي (( سه تار )) و (( زن زيادي )) مي توان لحن انتقادي عوام را به خوبي مشاهده كرد . اما در سال 1332 براي مدتي زنداني شد . كتاب (( سرگذشت كندو ها )) كه نوشته اين نويسنده است ، درباره مسايل سياسي مربوط به ملي شدن صنعت نفت ايران است . در سال 1337 معروفترين كتاب خود را به عنوان مدير مدرسه به چاپ رسانيد كه اين كتاب در رابطه با مديري بي پناه است كه بعد از كودتاي 28 مرداد 1332 بر اثر فضاي اداري فاسد ، وي به نا اميدي كشانده مي شود .
از كتابهاي معروف ديگر وي كه باعث محبوبيتش در بين عوام گشت مي توان به آثار زير نام برد :
خسي در ميقات ، نفرين زمين ، نون والقلم و مجموعه پنج داستان .
وي همين طور مقالات انتقادي بيشماري را به چاپ رسانيد مانند : هفت مقاله ، كارنامه سه ساله ، ارزيابي شتابزده ، غرب زدگي ، سه مقاله ديگر و . . . .
سرانجام جلال آل احمد اين نويسنده روشنفكر در شهريور ماه 1348 در سن 46 سالگي دار فاني را وداع گفت .
اقبال لاهوري :
اقبال لاهوري فرزند نور محمد (( سيالكوتي )) در شهر سيالكوت پاكستان در خانواده اي از قشر متوسط جامعه متولد شد . وي خواندن و نوشتن را در مسجد و با قرآن مجيد شروع كرد و پس از آن راهي مدرسه شد . دوره متوسطه را در كالج (( اسكاچ لشن كالج )) گذراند ، و در دوران تحصيل درخشندگي خاصي را از خود نشان داد و سرودن شعر را از دوران ابتدايي شروع كرد .
وي پس از طي دوره متوسطه در سال 1895 براي تحصيلات عاليه راهي لاهور گرديد . تحصيلات دانشگاهي اش را در زمينه فلسفه در لاهور به اتمام رساند و در دانشگاه عليگر ، دوره فوق ليسانس را تمام كرد و در همان دانشگاه رشته هاي تاريخ ، فلسفه ، و علوم را تدريس كرد . جهت تكميل كردن تحصيلاتش راهي دانشگاه كمبريج شد و در دانشگاه (( ليكو لن ان )) حقوق خواند و از دانشگاه كمبريج درجه فلسفه اخلاق گرفت . وي در مدتي كوتاه زبان آلماني را فرا گرفت و سپس در سال 1908 به وطن خويش بازگشت و در سال 1927 به عضويت مجلس قانون گزاري پنجاب انتخاب شد .
از آثار اين شاعر روشن فكر مي توان اسرار و رموز ، ارمغان حجاز ، جاويدان ، پيام شرق ، زبور عجم را نام برد .
آثار وي به سه زبان فارسي ، اردو ، و انگليسي به چاپ رسيده است . اشعار اين شاعر بيشتر به زبان فارسي هستند . چنانكه 14 كتاب شعر او به فارسي نوشته شده است كه عبارتند از : اسرار خودي ، رموز بيخودي ، خلاصه ي مثنوي ، زبور عجم ، گلشن راز جديد ، بندگي نامه ، پيام مشرق ، افكار ، مي باقي ، نقش فرنگ ، جاويد نامه ، پس چه بايد كرد ؟ ، مسافر ، ارمغان حجاز .
سرانجام اين شاعر روشن فكر و آزاديخواه در سال 1938 مصادف با ارديبهشت 1317 دار فاني را وداع گفت و در نزديكي دروازه تاريخي مسجد لاهور به خاك خفت .
ويليام شكسپير :
شكسپير شاعر و نمايشنامه نويس معروف انگليسي در سال 1564 در استرانفورد انگليس متولد گرديد .
او داراي هوش سرشار و حافظه عجيبي بود به طوري كه قسمت زيادي از كتاب مقدس را حفظ بود و زبان لاتين و يوناني را به راحتي آموخته بود و اشعار (( اوويد )) را به آساني ترجمه مي كرد .
وي به علت تهيدستي مجبور بود ترك تحصيل كند . ابتدا براي تئاتر نمايشنامه مي نوشت و حقوق كمي بدست مي آورد . در هجده سالگي با دختري به نام { آن ها تاوي } ازدواج نمود و در سال 1584 در لندن به واسطه نمايشنامه اش شهرت چشمگيري يافت و در انجا به زندگي ادامه داد . همچنين تئاتر خصوصي و مجللي را تاسيس كرد و خود نيز نمايشنامه هايش را مي نوشت . مي توان گفت وي از نويسندگان سبك كلاسيسم است .
بعد از آن در سال 1610 بازنشسته شد و به زادگاهش بازگشت . سرانجام وي در سال 1616 ميلادي درگذشت و جسدش را در كليساي استانفورد به خاك سپردند .
آثار وي از معروفترين نمايشنامه ها و رمان هاي جهان است كه مي توان اشاره نمود به : مكبث – هملت – اشتباهات خنده دار – زن بد زبان – روياي نيمه شب تابستان – هياهوي بسيار براي هيچ – لير و شاه-
رومئو و ژوليت – تاجر ونيزي – رنج بيهوده .
يونسكو اوژن :
يونسكو اوژن نويسنده مشهور و نامي روماني در سال 1912 ميلادي در اسلاتينا واقع در جنوب روماني متولد شد .
يك سال بيش نداشت كه همراه پدر و مادرش به فرانسه رفتند و تا سن 13 سالگي در فرانسه ماندند .
مادرش اصليت فرانسوي داشت .
وي در سال 1925 م به روماني مراجعت كرد تا دوره دبيرستان را در آنجا سپري كند و بعد به دانشگاه رفت . در همين زمان مجموعه مقالاتي تحت عنوان {{ نـه }} به چاپ رسانيد .
در سال 1938 با بورس تحصيلي به فرانسه رفت و شروع به نوشتن نمايشنامه كرد .
از آثار او ميتوان به : آواز خوان تاس (( 1949 )) - درس (( 1951 )) – صندلي ها (( 1952 )) –
آمه ده يا چگونه از شرش خلاص بشويم (( 1954 )) و كرگدن (( 1959 )) اشاره كرد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر